Τι πρέπει να ξέρω σχετικά με την επικοινωνία με τα μικρά παιδιά κατά τη διάρκεια ενός ξεσπάσματος;

< Πίσω

Τι πρέπει να ξέρω σχετικά με την επικοινωνία με τα μικρά παιδιά κατά τη διάρκεια ενός ξεσπάσματος;

Κάθε γονιός έχει νιώσει κάποια στιγμή αβοήθητος μπροστά στα παιδικά ξεσπάσματα. Κάποιοι μπορεί να νιώθουν πληγωμένοι ή προσβεβλημένοι όταν τα παιδιά νευριάζουν χωρίς εμφανή λόγο. Όταν τα παιδιά δεν ακολουθούν τους καθιερωμένους κανόνες και όρια, οι γονείς μπορεί να νευριάσουν και μερικές φορές ακόμα και να μπουν στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουν σωματική βία.

Η φάση των “terrible twos” (δύσκολων δίχρονων) αποτελεί μέρος της ανάπτυξης της αυτονομίας τους. Όταν τα μωρά μαθαίνουν να μιλάνε και να περπατάνε για πρώτη φορά, αρχίζουν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Όταν από μωρά γίνονται παιδιά, ανακαλύπτουν τις ανάγκες τους και προσπαθούν να τις ικανοποιήσουν με τις νεοαποκτηθείσες δεξιότητες. Με τον τρόπο αυτό, οι προσωπικές ανάγκες των παιδιών μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με τις προσδοκίες των γονέων. Αυτές οι συγκρούσεις προκαλούν μία συναισθηματική αντίδραση που δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί ένα δίχρονο καθώς τα παιδιά ξεκινούν να μαθαίνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους στην ηλικία των 3-4 ετών.

Τι μπορούν επομένως να κάνουν οι γονείς για να αποφύγουν τα ξεσπάσματα των παιδιών τους; Πώς μπορούν να διαχειριστούν καταστάσεις που συνήθως καταλήγουν σε ξεσπάσματα; Εδώ μπορείτε να βρείτε μερικές προτάσεις:

• Μην παίρνετε προσωπικά τα παιδικά ξεσπάσματα! Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα παιδιά (μέχρι την ηλικία των 4 χρονών) δεν μπορούν να ελέγξουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Συνεπώς, τα ξεσπάσματα δεν είναι μία αντίδραση ενάντια σε εσάς ως γονιό. Είναι μία έκφραση έντονων συναισθημάτων που θα καταλαγιάσουν αργότερα.
• Μην τιμωρείτε ή χτυπάτε το παιδί σας! Κάθε είδος τιμωρίας ή σωματικής βίας θα επιδεινώσει την κατάσταση. Το παιδί σας θα απογοητευθεί και ίσως αγχωθεί και γίνει πιο νευρικό. Τα συναισθήματα αυτά μπορεί να επιδεινώσουν την έντονη αντίδρασή του και το παιδί σας να αρχίσει να φωνάζει δυνατότερα, δείχνοντας μία κλιμακούμενη μη εποικοδομητική συμπεριφορά. Οι τιμωρίες των γονιών ως συνέπεια των παιδικών ξεσπασμάτων είναι αντιπαραγωγικές. Αν συνειδητοποιήσετε ότι επηρεάζεστε συναισθηματικά από το ξέσπασμα του παιδιού σας και σκέφτεστε ακόμα και να το χτυπήσετε, μετρήστε μέχρι το δέκα και αναπνεύστε βαθιά. Αν αυτό δεν σας βοηθήσει, βγάλτε μία σύντομη κραυγή ή χτυπήστε ρυθμικά τα πόδια σας στο πάτωμα! Αυτό μπορεί να απελευθερώσει μέρος του θυμού σας, χωρίς να χτυπήσετε το παιδί σας.
• Εκφράστε τα συναισθήματά σας! Αν έχετε επηρεαστεί συναισθηματικά, προσπαθήστε να εκφράσετε τα συναισθήματά σας χρησιμοποιώντας Μηνύματα Πρώτου Προσώπου. Με αυτόν τον τρόπο θα εκτονωθείτε, χωρίς να γίνετε άδικοι και χωρίς να πληγώσετε το παιδί σας.
• Παραμείνετε συνεπείς και σταθεροί! Τα μικρά παιδιά χρειάζονται όρια. Πρέπει να μάθουν να ελέγχουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους για να τα καταφέρουν στη ζωή τους. Το παιδί σας μπορεί να αντιλαμβάνεται τα επιβεβλημένα όρια ως αρνητικούς περιορισμούς, αλλά την ίδια στιγμή του προσφέρουν ένα ασφαλές πλαίσιο στήριξης.
• Μην διακόπτετε ένα ξέσπασμα αλλά παραμείνετε κοντά στο παιδί σας! Δεν ωφελεί να προσπαθήσετε να συζητήσετε κάτι με τα παιδιά σας κατά τη διάρκεια ενός ξεσπάσματος επειδή δεν είναι σε θέση να ακούσουν. Φροντίστε ώστε να μην χτυπήσουν και μείνετε κοντά τους για να τα αγκαλιάσετε και να τους μιλήσετε ήρεμα όταν καταλαγιάσει το ξέσπασμα.
• Θυμηθείτε τα δικά σας “terrible twos”! Ρωτήστε τους γονείς και τα αδέρφια σας για τη δική σας συμπεριφορά όταν ήσασταν δύο χρονών. Ίσως μπορείτε να βρείτε ομοιότητες με το παιδί σας. Ρωτήστε τους γονείς σας πώς ένιωσαν και πώς αντέδρασαν. Αυτές οι σκέψεις μπορεί να σας βοηθήσουν να κατανοήσετε τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά του παιδιού σας.
• Ζητήστε βοήθεια! Αν νιώθετε υπερφορτωμένοι και δεν μπορείτε να διαχειριστείτε τις αντιδράσεις του παιδιού σας, μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια. Ίσως κάποιοι φίλοι ή συγγενείς σας (γονείς, αδέρφια) μπορούν να κρατήσουν το παιδί σας για μερικές ώρες. Μπορείτε επίσης να ζητήσετε επαγγελματική βοήθεια από σχολικούς συμβούλους ή ψυχολόγους.