Μάθημα 2: Πόσο διαφορετικά μπορεί να καταγραφεί ένα άτομο…

Πώς σχηματίζω μια καλύτερη εικόνα για κάποιον

Το μάθημα

Μέρος 1

Ο/η εκπαιδευτικός εξηγεί την πορεία του μαθήματος. Δίνει πέντε λεπτά για τις πρόβες των ομάδων.Έπειτα παρουσιάζονται οι σκηνές.

Αρχικά, ένα μέλος της ομάδας διαβάζει την εισαγωγή από το ημερολόγιο στην τάξη χρησιμοποιώντας την αφίσα από το πρώτο μάθημα. Έπειτα η ομάδα δραματοποιεί τη σκηνή. Συστήνεται οι σκηνές να παιχτούν χωρίς διακοπή. Αν περισσότερες από μία ομάδες έχουν πάρει το ίδιο απόσπασμα του ημερολογίου, θα παίξουν τις σκηνές, τη μια μετά την άλλη, με μικρές διαφοροποιήσεις.

Κατόπιν, ο/η εκπαιδευτικός θα δώσει θετική ανατροφοδότηση και θα αναφερθεί πάλι στον στόχο αυτής της δραστηριότητας. Αν γίνει αυτό, οι μαθητές θα προχωρήσουν στο επόμενο βήμα. Αν όχι, θα πρέπει οι μαθητές να συνοψίσουν και να αναστοχαστούν την αλληλουχία των σκηνών, εξετάζοντας πτυχές του περιεχομένου και της μορφής.

Ακολουθούν παραδείγματα με τα οποία ο/η εκπαιδευτικός μπορεί να προκαλέσει προβληματισμό:

• Ποια εμπειρία είχαμε ως ομάδα;
• Ανακάλυψα κάτι καινούριο για τον εαυτό μου;
• Πώς καταφέραμε να παρουσιάσουμε τους χαρακτήρες όπως ήταν;

Μέρος 2

Στο δεύτερο μέρος του μαθήματος, οι μαθητές κάθονται σε δύο ημικύκλια γύρω από τον πίνακα. Ο/η εκπαιδευτικός τοποθετεί τις αφίσες στον πίνακα. Οι μαθητές παρακολουθούν την εξέλιξη της παρουσίασης:

Πώς τον βλέπουν οι άλλοι:

Στην διάρκεια της συζήτησης, οι μαθητές κατανοούν ότι είναι φυσικό ένα άτομο να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από διαφορετικούς ανθρώπους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν χρησιμοποιούνται κατηγοριοποιήσεις όπως “αλήθεια” και “ψέμα” για να περιγραφούν οι διάφορες απόψεις. Στην πραγματικότητα, θα είναι άδικο για το αγόρι να παρουσιαστεί μόνο μια άποψη που το περιγράφει.

Πιθανές νύξεις με τις οποίες μπορεί να προωθηθεί η κριτική σκέψη:

• Οι διαφορετικές περιγραφές μου προκαλούν σύγχυση.
• Επομένως ποια είναι η αλήθεια;
• Ποιος είναι πραγματικά ο Μαξ;

Ο/η εκπαιδευτικός περιμένει να σηκώσουν αρκετοί μαθητές το χέρι τους και μετά τους αφήνει να δώσουν διαφορετικές απαντήσεις. Σημειώνει αυτές τις απαντήσεις στον πίνακα, ή καλύτερα, σε ένα πίνακα σεμιναρίου:

Τι μπορούμε να πούμε για το αγόρι;

• Πώς μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε σωστά;
• Δήλωση 1
• Δήλωση 2
• Δήλωση 3
• Δήλωση 4
• Δήλωση 5

Στο τέλος του μαθήματος, ο/η εκπαιδευτικός συνοψίζει τις ιδέες των μαθητών από τα πρώτα δύο μαθήματα. Είναι καλύτερα να υπάρχει πίνακας σεμιναρίου όπου θα καταγραφούν αυτές οι ιδέες έτσι ώστε να μπορούν να παρουσιαστούν σε επόμενα μαθήματα. Τα ακόλουθα σημεία μπορεί να είναι χρήσιμα:

 Ταυτότητα

Στο τέλος του μαθήματος, ο/η εκπαιδευτικός θέτει ερωτήσεις στους μαθητές, προσέχοντας να μη σχολιάσει τις παρατηρήσεις τους.

Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Ερωτήσεις προς όλη την τάξη δεν είναι πάντα η καλύτερη λύση, αφού συνήθως, απαντούν οι ίδιοι μαθητές και η ανατροφοδότηση είναι αόριστη. Γι’ αυτό τον λόγο, συστήνεται εδώ το μοντέλο με τα βελάκια. Είναι μια μέθοδος γρήγορης ανατροφοδότησης που επιτρέπει σε κάθε μαθητή να καθορίσει την απάντησή του. Στο παράρτημα υπάρχει αναλυτική περιγραφή αυτής της μορφής ανατροφοδότησης.

Κατόπιν ο/η εκπαιδευτικός κάνει μια προεπισκόπηση των επόμενων δύο μαθημάτων, στα οποία η τάξη δεν θα ασχοληθεί με μεμονωμένα άτομα, αλλά με ομάδες ατόμων μέσα στην κοινωνία και με ολόκληρες χώρες.