Μάθημα 4: Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος διακυβέρνησης μιας δημοκρατικής κοινωνίας;

Living Democracy » Textbooks » Συμμετέχουμε στη Δημοκρατία » Δεύτερο Μέρος – Συμμετέχουμε στην πολιτική: διευθέτηση συγκρούσεων, επίλυση προβλημάτων » ΕΝΟΤΗΤΑ 7: ΙΣΟΤΗΤΑ » Μάθημα 4: Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος διακυβέρνησης μιας δημοκρατικής κοινωνίας;

Τι είναι δίκαιο και τι λειτουργικό;

Ο πίνακας συνοψίζει τις πληροφορίες που χρειάζεται ο/η εκπαιδευτικός ώστε να σχεδιάσει και να διδάξει το μάθημα.

Η άσκηση στις ικανότητες αφορά άμεσα την EDC/HRE.

Οι μαθησιακός στόχος υποδεικνύει όσα γνωρίζουν και κατανοούν οι μαθητές.

Οι δραστηριότητες για τους μαθητές, με τη μέθοδο, συγκροτούν το βασικό στοιχείο της διαδικασίας μάθησης.

Ο πίνακας για επιλογή υλικού υποστηρίζει την προετοιμασία του μαθήματος.

Ο προσδιορισμός του διαθέσιμου χρόνου δίνει ένα αδρό περίγραμμα για τη διαχείριση του χρόνου.

Άσκηση ικανοτήτων Κριτική: κριτήρια εξισορρόπησης.
Μαθησιακός στόχος Διαλεκτική μεταξύ δημοκρατίας, δικαιοσύνης και αποτελεσματικότητας.
Δραστηριότητες για τους μαθητές Οι μαθητές κρίνουν τα σχέδια καταστατικού και αιτιολογούν τις αποφάσεις τους.
Πηγές και υλικό Πίνακας ή χαρτί σεμιναρίου.
Μέθοδος Παρουσιάσεις, συζήτηση.
Προσδιορισμός διαθέσιμου χρόνου 1. Οι μαθητές γνωστοποιούν και παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της ομάδας τους. (20 λεπτά)
2. Συζήτηση. (10 λεπτά)
3. Συμπεράσματα. (10 λεπτά)

 

Επιπρόσθετες πληροφορίες

Οι μαθητές μοιράζονται τα αποτελέσματα της εργασίας της ομάδας τους και σχεδιάζουν μια κοινή δήλωση (με την τεχνική της «χιονοστιβάδας», δηλαδή, πρώτα σχεδιάζει καθένας μόνος του μια δήλωση, μετά μία κοινή με τον διπλανό του, στη συνέχεια το ένα ζευγάρι με το άλλο, και καταλήγουν σε ένα κείμενο). Με αυτό τον τρόπο εμπλέκονται όλοι οι μαθητές. Η τεχνική της χιονοστιβάδας εξασφαλίζει ότι αντί να μιλούν μερικοί και η πλειοψηφία απλά να ακούει, δηλαδή να αγνοείται, συμμετέχουν όλοι.

Περιγραφή του μαθήματος

1. Οι μαθητές μοιράζονται και ανακοινώνουν τα αποτελέσματα

Στην αρχή ο/η εκπαιδευτικός ζητά από τους μαθητές να ψηφίσουν κάποιο καταστατικό (ή κανένα), με ανάταση της χειρός. Στη συνέχεια, οι μαθητές που ψήφισαν το ίδιο καταστατικό σχηματίζουν ομάδες των τεσσάρων ή πέντε μελών. Μοιράζονται τα αποτελέσματα και σχεδιάζουν μια δήλωση. Έπειτα, οι ομάδες παρουσιάζουν μια σύντομη δήλωση για τους λόγους της επιλογής τους (βλ. και φυλλάδιο για τους μαθητές 7.4).

2. Συζήτηση

Οι μαθητές έχουν ψηφίσει διαφορετικά καταστατικά, άρα έχουν διαφορετικές απόψεις και κρίνουν με διαφορετικό τρόπο τα μοντέλα. Σ’ αυτή τη συζήτηση, θέτουν κριτικές ερωτήσεις για τις επιλογές τους.

3. Συμπέρασμα

Ο/η εκπαιδευτικός ανακοινώνει τον σκοπό της καταληκτικής φάσης: οι μαθητές σ’ αυτή την φάση παρατηρούν την διαδικασία και το αποτέλεσμα της σκέψης τους από διαφορετική οπτική ώστε να επανεκτιμήσουν τη σημασία της.

Ο/η εκπαιδευτικός θέτει ένα ερώτημα: με ποιον τρόπο η υπόθεση εργασίας του αθλητικού σωματείου παραπέμπει στην πολιτική;

Οι μαθητές ανταλλάσουν απόψεις μεταξύ τους και με τον/την εκπαιδευτικό. Ο/η εκπαιδευτικός ακούει και σημειώνει τις ιδέες που συμφωνούν ή έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους.

Στην πολιτική, οι συζητήσεις για τέτοια σύνθετα ζητήματα δεν είναι ακαδημαϊκές, είναι πρακτικές. Μια κοινότητα είναι ανάγκη να επιλέξει – ως θεσμικό πλαίσιο, χρειάζεται ένα καταστατικό. Έτσι, αφού έχουν ληφθεί υπόψη διαφορετικές δυνατότητες και εναλλακτικές λύσεις, με τα θετικά και τα αρνητικά τους, πρέπει να ληφθεί μια απόφαση –ιδεατά με ομοφωνία ή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πλειοψηφία. Στην πολιτική, η συζήτηση για ένα τέτοιο θέμα αντιστοιχεί με τη νομοθετική διαδικασία ή ακόμη και με τις συνταγματικές αποφάσεις.

Επέκταση: ερευνητική εργασία

Σε αυτή την ενότητα, οι μαθητές απέκτησαν ένα μοντέλο ανάλυσης ενός βασικού στοιχείου του συνταγματικού και νομοθετικού συστήματος, και ασχολήθηκαν τόσο με το ζήτημα της σύνθεσης, όσο και με τη λειτουργία του σε πραγματικές καταστάσεις. Μπορούν να συνεχίσουν την έρευνα για τα παρακάτω ερωτήματα:

  1. Τι παραδείγματα ζητημάτων πλειονότητας/μειονότητας έχουμε στην κοινωνία μας;
  2. Υπόθεση εργασίας: με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο ζήτημα το σύνταγμά μας ή το νομικό μας σύστημα;
  3. Πώς κρίνουμε αυτή την αντιμετώπιση;