Δραστηριότητα 7.5. – Εμείς και ο κόσμος

Διαδικασία

1. Οι μαθητές σχηματίζουν ομάδες των τεσσάρων. Κόβουν άρθρα τα οποία δείχνουν πως ένα άλλο μέρος του κόσμου έχει επίδραση στην τοπική τους κοινότητα, και πως η χώρα τους και άλλες χώρες αλληλοεπηρεάζονται.
2. Τα θέματα:
   • οικονομικά προβλήματα
   • πολιτικά προβλήματα
   • προβλήματα μετανάστευσης
   • μόλυνση
   • πολιτισμική ανταλλαγή
   • τουρισμός
   • στρατιωτική δράση, κ.λπ.
3. Οι μαθητές ταξινομούν τα άρθρα ανάλογα με τις λέξεις-κλειδιά τις οποίες επιλέγουν για να υποδείξουν συγκεκριμένα είδη επιρροής, και αποδίδουν χρώματα στις λέξεις-κλειδιά.
4. Οι μαθητές επιλέγουν τα πιο σημαντικά άρθρα, και τα κολλούν στον παγκόσμιο χάρτη στον τοίχο. “Χαράσσουν” γραμμές, συνδέοντας με κλωστή και βελόνα κάθε άρθρο με τη χώρα τους.
5. Ολομέλεια.
   • Με ποιο μέρος του κόσμου έχετε βρει περισσότερες συνδέσεις;
   • Τι είδους συνδέσεις είναι πιο κοινές; Γιατί;
   • Υπάρχει κάποιο μέρος του κόσμου με το οποίο δεν βρήκατε συνδέσεις; Γιατί;

Επέκταση

Οι μαθητές βρίσκουν πληροφορίες σχετικά με τα πολιτικά, και/ή οικονομικά συστήματα, σε ισχύ στις χώρες με τις οποίες υπάρχουν συνδέσεις.

Μπορούν να δουν αν υπήρχαν άλλες συνδέσεις στο παρελθόν.

Στη διδασκαλία ξένων γλωσσών, μπορούν να χρησιμοποιηθούν υλικά από ξένες εφημερίδες ή από το διαδίκτυο.

Αυτή η άσκηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εισαγωγή στο πρόβλημα της άνισης ανάπτυξης και κατανομής εξουσίας στον κόσμο.

Η αντίληψη μας για τον κόσμο στον οποίο ζούμε τροφοδοτείται από πληροφορίες που λαμβάνουμε από δεύτερο χέρι, από τα μέσα επικοινωνίας. Σκεφτείτε πόσο θα μπορούσατε να προοδεύσετε αν γνωρίζατε μόνο εκείνα τα μέρη του κόσμου τα οποία έχετε οι ίδιοι επισκεφτεί. Σκεφτείτε, για ποια πράγματα μας ενημερώνουν τα μέσα επικοινωνίας, και τι πληροφορίες δε μας δίνουν; Θα έπρεπε κάποιος να ελέγχει τα μέσα; Ένας λογοκριτής; Ή αρκεί ο ανταγωνισμός μεταξύ διαφορετικών εφημερίδων; Πόσα ισχυρά είναι τα μέσα επικοινωνίας; Θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτά; Μπορούν, επίσης, να τεθούν κι άλλες παρόμοιες ερωτήσεις, αλλά θα πρέπει να τις θέσουν οι μαθητές, όχι ο/η εκπαιδευτικός. Αν οι μαθητές συνειδητοποιήσουν πόσο περιορισμένο είναι το πεδίο της άμεσης αντίληψής τους, μπορεί να αρχίσουν οι ίδιοι να κάνουν ερωτήσεις για τον ρόλο των μέσων επικοινωνίας.