Училиштето како заедница на учење

Дискусиите и новите случувања ги има постојано во образованието. Иако е невозможно секој директор да биде свесен за сè, некои наставници во вашето училиште можат да имаат релевантни информации за споделување. Дали овие проблеми во образованието се важни за нашето училиште? Како можеме да откриеме? Можеме ли да го искористиме подобро времето пред и после часовите?

Одржлив систем

Во секоја училишна заедница, наставниците стареат повеќе од другите. Учениците се секогаш на иста возраст, а повеќето родители припаѓаат на истата возрасна група, со мали исклучоци. Затоа, составот на наставници кои работат во училиште треба да се надополнува и подмладува за да се спротивстави на трендот, за да не се зголеми старосниот јаз направен со годините. Училиштето е место за иновации, но сепак многу наставници доживуваат разочарување од промените во системот што доаѓаат и си одат. Она што е потребно е одржлив систем што го прави секој ден пријатен, покрај тоа што ќе се заврши работата, што нуди исполнување и радост и ја одржува забавноста. Демократијата е толку сериозно прашање што не може да преживее без ваков одржлив систем.

Наставниците мора да бидат способни да го разберат училиштето како заедница за учење и заедница во која се практикува учење. Заедницата за учење е свесна дека соработката не само што ги подобрува академските постигнувања, туку исто така им помага на членовите на заедницата да развијат себе-спознавање и самодоверба. Станува збор за создавање на динамично, компетентно учество преку пракса.

Два основни елементи

Што се однесува до наставата, заедницата за учење зависи од два основни елементи: Поврзување на наставата со учење и создавање култура на соработка за таа цел.

Поврзување на наставата со учењето

Да земеме еден заеднички пример: Еден наставник предава час најдобро што може. Некои од учениците го совладаа она што се предаваше, некои имаат прашања, а на другите им треба поголема помош и внимание. Тука се појавуваат две различни потреби: наставникот треба да ги следи барањата на наставната програма и да продолжи на следните содржини, а истовремено на некои од учениците им треба повеќе време за да ја разберат предметната лекција која штотуку ја обработиле. Нема доволно време за двете. Заедницата за учење создава поширок спектар на можности за надминување на ваквата дилема со тоа што сите наставници се грижат за индивидуалните потреби на секој ученик.

Бидејќи постои правото на образование, училиштето е должно да понуди еднакви можности за учење, а осмислената настава мора да им помогне на сите ученици да ги постигнат своите цели за учење. Затоа, не е доволно на учениците да им се предава, но мора да се внимава дали тие учат. Колку и да звучи едноставно, тоа е тешка промена од традиционалните навики во наставата. Тоа значи дека мора да има истражување на практики кои можат да обезбедат еднаквост на можностите за учење, без разлика колку се разликуваат карактеристиките на наставникот или ученикот. Резултатите од ова истражување мора да се проучат за да се направат соодветни индикатори за да се опишат потребните чекори и нивната евалуација.

Создавање култура на соработка

За наставниците да делуваат како една заедница за учење, тие мора да бидат поврзани преку една културата на соработка. Ако постигнувањата на секој ученик е заедничка цел, тогаш секој наставник може да придонесе за тоа од друга перспектива, понудена или од различен предмет во однос на тој што го предава, или со различните методи и стратегии на предавање што ги користат наставниците. Следи дека соработката на наставниците не може да биде ограничена со традиционалните прашања во врска со училишната програма, активностите или дисциплината, туку треба да се фокусира на грижење за потребите на секој ученик. Ова бара заедничка работа, дискутирање и анализирање на наставните практики и решенија за соработка за да се постигнат подобрувања во професионалните, научните, педагошките или дидактичките аспекти. Овој вид соработка бара и го охрабрува развојот на вештини за соработка кои, исто така, им се потребни на граѓаните за демократско учество, на пр. „Идентификување и поставување на групни цели“ и „споделување на релевантни и корисни знаења, искуство или стручност со групата и убедување на другите членови на групата да го сторат тоа“. Погледнете во Компетенции за демократска култура, стр.49.