Mësimi 1: Po të isha president…

The students define their political priorities

Përshkrimi i mësimit

Faza 1: Nxënësit përcaktojnë qëllimet politike

Hapi 1.1: Përgatitja

Nxënësit dhe mësues janë të ulur në një rreth me një hapësirë ​​të hapur në katin e në mes. Tavolinat janë lëvizur mënjanë; të paktën një tavolinë në çdo cep të klasës është gati për përdorim.

Nxënësit kanë pajisjet e tyre në dorë për të marrë shënime.

Çdo nxënës merr një rrip letre, mundësisht  një lapustil secili.

Mësuesi ka fletën A3 në dorë (“Nëse do të isha president …”), shih më poshtë.

Hapi 1.2: Nxënësit bëjnë vendimet e tyre⁸

Mësuesi u shpjegon nxënësve se ky është fillimi i një njësie të re. Nxënësit njihen me temën përmes një aktiviteti me udhëzimin e mëposhtëm:

Imagjinoni se sa jeni bërë presidenti⁹ i këtij vendi.

Mësuesi vendos fletën me të dhënat në mes të rrethit.

Cili do të jetë përparësia  juaj më i lartë?

Plotësoni këtë deklaratë. Këtu janë disa pika që mund të merren në konsideratë:

Ju mund të zgjidhni të prezantoni një masë konkrete për të arritur një qëllim menjëherë – ose të ndërmerrni një hap të parë në rrugën për arritjen e një qëllimi afatgjatë.

Cili grup, çështje apo problem ju shqetëson më shumë?

Nxënësit duhet të mendohen për këto pyetje në heshtje dhe shkruajnë vendimet e tyre në shiritin e tyre të letrës. Ata nuk duhet t’i ndajnë ende idetë e tyre, pasi kjo do të ndodhë në raundin plenar.

Çdo nxënës duhet të paraqesë vetëm një vendim. Në se ata kanë më shumë alternativa në mendje, duhet t’i regjistrojnë këto në shënimet e tyre.

Hapi 1.3: Nxënësit paraqesin vendimet e tyre

Nxënësit paraqesin vendimet e tyre me radhë. Ata plotësojnë deklaratën “Përparësia  im më i lartë do të jetë …” dhe japin arsyet e tyre kryesore. Ata e vënë poshtë rripin e tyre në hapësirën e hapur në dysheme.

Mund të pritet se disa nxënës do të arrijë në ide të ngjashme. Sa më shpejt të ndodhë kjo, mësuesi e tregon këtë dhe sugjeron grupimin e këtyre deklaratave së bashku. Shirita janë po ashtu të grumbulluara dhe një titull i përshtatshëm i jepet si psh “Lufta kundër varfërisë”, ose “Përmirësimi i edukimit”.

Mësuesi i nxit nxënësit që të bashkohen në strukturimin e të dhënave. Nuk ka diskutim të mëtejshme apo komente për vetë vendimet këto vazhdojnë për aq kohë sa të gjithë nxënësit të kenë pasur mundësi nga ana e tyre për të marrë fjalën.

Rezultati do të jetë ndoshta me disa grupe, dhe ndoshta edhe disa deklarata që qëndrojnë të vetme.

Faza 2: Nxënësit analizojnë vendimet e tyre

Hapi 2.1: Nxënësit përshkruajnë shumëllojshmërinë e zgjedhjeve të tyre

Mësuesi lehtëson këtë hap me një pyetje të hapur:

• Përshkruani “peizazhin politik” që ju vetë keni krijuar.

Disa nxënës duhet të përgjigjen. Ata mundet shumë mirë të adresojë pyetjet e mëposhtme; nëse jo, mësuesi e bën këtë:

• Cila është ideja themelore që lidh idetë që formojnë grupime dhe, për çfarë arsyeje, nxënësit e tjerë kanë zgjedhur një pozicion tjetër?

Nxënësit do të përshkruajnë strukturën e diversitetit. Ndërkohë që ata janë duke u marrë me alternativa për një vendim politik, dhe jo me një shkëmbim të hapur të ideve, ata do të bëhen të vetëdijshëm për nevojën e arritjes së një marrëveshje – duke sjellë disa sugjerime së bashku, dhe duke përjashtuar të tjerat. Pasuria e ideve është produkt i shumë qytetarëve që marrin pjesë në diskutim, duke ushtruar lirinë e tyre të mendimit, të opinionit dhe të shprehjes. Një vendim duhet të merret, por kush e merr atë?

Nëse është e nevojshme, mësuesi udhëzon nxënësit për këtë thellim vendimtar.

Hapi 2.2: Mësuesi jep një kontribut të informimit për qëndrimet themelore politike

Çdo cep i dhomës qëndron për një nga katër pikëpamjet politike. Mësuesi ka dhënë letrat informuese (të përgatitura me copa të prera nga materialet për mësuesit 3A) për tavolina. Mësuesi paraqet çdo pozicion me radhë dhe një nxënës lexon deklaratat për klasën.

Mësuesi fton nxënësit që të përdorin këtë informacion:

• Cili këndvështrim bazë korrespondon me deklaratën e tyre politike, apo grupimin, dhe cili jo?
• A munden ata të identifikohen me ndonjë pozicion, apo janë diku në mes? Ose a do të preferojnë ata të përcaktohen në një pozicion të ri?

Mësuesi shpërndan  Fletën e punës së  nxënësit 3.1 – programin e njësisë. Sfida për nxënësit është përcaktimi i pozicionit të tyre në “peizazhin politik”. Partitë politike janë ndërmjetës të rëndësishëm midis interesave të ndryshme, vlerave dhe preferencave. Nxënësit janë  të ftuar të formojnë parti me qëllim promovimin e qëllimeve politike që kanë paraqitur në këtë mësim. Mësuesi shton se nxënësit po ushtrojnë të drejtën njerëzore të pjesëmarrjes në politikë. Ata janë të lirë t’i bashkohen ose ta lënë një parti, për të krijuar një parti të re  ose të qëndrojnë jashtë partive. Modelet planifikojnë një proces vendimmarrjeje politike – nga qëllimet politike në mendjet e njerëzve, në marrëveshjet e përkohshme për të mirën e përbashkët.

Hapi 2.3: Nxënësit takohen në partitë e tyre të reja

Gjatë minutave të fundit të mësimit, nxënësit takohen në partitë e tyre. Ata marrin dhe Fletët e punës së  nxënësit  t 3.2 dhe 3.3, për të mbështetur ata në diskutimet e tyre. Mësuesi flet me nxënësit të cilët kanë zgjedhur të mos bashkohen apo të formojnë një parti. Ata duhet të kuptojnë se në këtë vend, si në realitet, partitë janë lojtarët më të fortë dhe do të marrin udhëheqjen. Nëse ata e marrin qëllimet e tyre seriozisht, ata duhet të kenë një interes që t’i shohin ato të vëna në praktikë. Që të ndodhë kjo, është e nevojshme një element i pushtetit. Palët kanë mundësi të krijojnë një potencial të tillë për pushtet. Prandaj nxënësit duhet të marrin parasysh një nga opsionet e mëposhtme:

• Në se ju keni alternativa të tjera, ndoshta të vërejtura më parë, shqyrtoni mundësinë t’i bashkoheni një partie në bazë të qëllimeve të tilla.
• Bisedoni me njëri-tjetrin për të mësuar në se mund të krijoni një parti.
• Prisni për deklaratat politike të partive dhe pastaj bëni një zgjedhje.

8. This method is a variation of Exercise 6.3, “If I were a magician” in Teaching democracy, EDC/HRE Volume VI, Council of Europe Publishing, Strasbourg, 2008, p. 59.
9. The teacher uses the official term for the head of government in the country.